-
1 κροκύς
κροκύς, ύδος, ἡ (κρόκη), auch κροκίς geschr., s. Schaef. Greg. C. 540. 903, die vom Einschlage des Tuchs sich ablösende Wolle, ein Faden, Her. 3, 8; vgl. Plut. Sull. 35 Luc. Fugit. 28; übh. Flo che, Wolle. κοιμωμένη ἐπὶ κροκύδων Antip. Th. 32 (IX, 567); – ἀφαιρεῖν κροκύδας, = κροκυδίζω, die Flocken ablesen, ein Ausdruck für übertriebenes Schmeicheln, Phryn. in B. A. 4, vgl. 468 u. Paroem. App. 1, 42.
-
2 κροκύς
κροκύς, ύδος, ἡ, die vom Einschlage des Tuchs sich ablösende Wolle, ein Faden; übh. Flocke, Wolle; ἀφαιρεῖν κροκύδας, = κροκυδίζω, die Flocken ablesen, ein Ausdruck für übertriebenes Schmeicheln -
3 κροκυς
- ύδος ἥ1) клочок шерсти Her., Luc., Plut.τὰς κροκύδας ἀφαιρεῖν Arph. — снимать пушинки, т.е. окружать подобострастием
2) pl. шерсть, шерстяная или пуховая подстилка
См. также в других словарях:
κροκύδα — η (AM κροκύς, ύδος) το λεπτό χνούδι που αποσπάται από μάλλινο ύφασμα αρχ. φρ. 1. «κροκεὺς ἑδρική» υπόθετο 2. «κροκύδας ἀφαιρεῑν» το να τινάζει κάποιος το χνούδι από τα ενδύματα ενός ισχυρού, το να «ξεσκονίζει», να φέρεται με δουλοπρέπεια. [ΕΤΥΜΟΛ … Dictionary of Greek
